XXXVI Maratón de París. Competindo.

Case unha semana despois da maratón propóñome facer a crónica desta marabillosa experiencia vivida  na cidade da luz xunto aos compañeiros taninos e familiares.

Desprazámonos ata París o venres 13, vía aérea dende Porto, ben cediño para evitar posibles contratempos pero entre o retraso do avión e o lonxe que está o Charlles de Gaulle do centro de París non chegamos ata as 4 da tarde. Sen apenas descanso cruzamos a cidade para recoller os dorsais na Expo Running onde dimos un paseo ben rápido polos stands e adquirimos algún que outro recordo da carreira.

De regreso ao centro de París cea nun italiano, paseo pola praza da Concordia e para o hotel.

O sábado o grupo cos que compartía hotel saímos a trotar un chisco polas rúas de París, concretamente polo parque das Tullerías, dimos un paseo máis que agradábel polo parque e polo patio de acceso ao Museo do Louvre . Esta rodaxe verdadeiramente sentoume moi ben, a mañá estaba soleada e non demasiado fría e foi un luxo poder correr por ese monumental espazo.

Trala ducha e almorzo o resto do día dedicámolo a facer turismo : Tour Eiffel ( onde nos atopamos con Pedro Nimo e Lolo Penas que estaban trotando entre os turistas e con quen puidemos falar e nos contou os seus temores sobre a climatoloxía do día da proba), Les Invalides, La Madeleine, Opèra, Notre Dame, Montmatre, foron algúns dos sitios que poidemos visitar.

Trala cea,  no mesmo italiano da noite anterior, para cama pois había que erguerse cedo.

Día 15/04/2012.

Seis da mañá en pé, durmira relativamente ben, sen nervios, debe ser cousa da experiencia que xa ten un. Almorzo no cuarto do hotel, demasiado cedo para houber algo aberto onde tomar un café. Din os expertos que non debes cambiar o teu almorzo o día da carreira pero as condicións obrigaron a facelo : catro iougures e unha galletas. A seguir preparación : cremas, isotónica, vestimenta... As 7:20 saímos do hotel cara o Arco de Triunfo, onde quedaramos co resto da expedición tanina. A mañá era moi fría, frío que tratabamos de combater coas capas de plástico que nos proporcionara a organización na bolsa do corredor e con prendas de abrigo que tiñamos preparadas para logo podelas tirar.

Tras deixar unha bolsa no gardarroupa preparámonos xa para a carreira. O ambiente a pesar do frío era espectacular, moitísima xente dun lado para outro.

As 8:30 partimos cara os nosos respetivos caixóns, a min, xunto con Carliños e Edu ,correspondíame o dos preferentes. Unha vez dentro do caixón coloqueime cara atrás, pois a miña intención era agardar por Rama e Dani, que saían no caixón inmediatamente posterior, paar facer a carreira xuntos.

Ás 8:45 deuse a saída. Non  levabamos recorridos cincocentros metros cando Rama xa me dera alcance, sen rastro de Dani a quen non veriamos xa ata  meta. O meu compañeiro de carreira sería só Fernando Rama. O meu obxectivo era levar un ritmo entre 4':10'' e 4':15'' e así o fixemos. No km. 2 atopámonos co primeiro grupo de animadoras taninas, no km 7 estaba o segundo grupo. Quilometro tras quilómetro fomos cravando os tempos, sen deixarnos levar pola euforía, controlando e buscando referencias doutros corredores. No km.10 coincidimos con dous corredores do mesmo equipo e que levaban o noso ritmo e decidimos seguilos, así pasamos polo Bois de Vincennes. Cando saiamos xa do bosque un dos nosos "guías" sofre unha lesión e se retira, perdemos a referencia pero seguimos ao noso. Pasamos pola media maratón en 1:28:53, dentro do esperado pero cun tempo peor ca na miña participación na marató de Barcelona 2010, non me preocupa queda moita carreira. No km.22 atopámonos de novo co segundo grupo de animadoras taninas( Ana e Mónica ).

 Chegando ao km. 23 vexo por diante a Pancho "Beauvais" saúdámolo, falamos un ratiño, dámonos ánimos e seguimos concentrados na carreira .  A estas alturas xa estaba atento a atoparme con Graciela para collerlle o último xel que levaba para a carreira, pois os dous anteriores xa os tomara aos 45' e 90' de carreira ( o terceiro non me cabía no peto do pantalón).

Km 25. Empezamos a atravesar os túneles, o primeiro moi longo ( case un km.) o meu garmin e todos os demais perden o sinal, os dous seguintes son máis curtos e xa na saída do tunel d' Alma, Km. 29 atopámonos co resto de animadoras taninas onde se atopa a miña compañeira Graciela quen xa me ten preparado o xel. Foi moi emocionante velas animando cos carteis de ánimo que levaban nas mans e na cabeza.

Km. 30, deixamos de lado a tour Eiffel e empeza a maratón para min, levamos 2 h.06:20  e prepárome para tomar o derradeiro xel entre o km. 32 e 33. Fago un cálculo rápido e deduzo que se non fago un cambio non cumpro co obxectivo, o que me ronda pola cabeza é cando facer o cambio, agora ou esperar ao 35, teño medo de "pinchar". Sigo a ritmo, Fernando decide non seguirme e chegado o km.35 (2 h. 37: 24 ), xa no Bois de Bolulogne decido apretar. Vou moi ben, síntome forte a pesar de que o sóleo esquerdo empeza a cargarse, é o único temor que levo, polo demais síntome con forzas, vou adiantando corredores que sufren. Vexo a un das lebres das 3 h. que leva con el un grupiño, xusto por un paso estreito de carril-bici póñome tras el, o grupo non me deixa pasar, non vexo por onde e non quero baixar o ritmo, bótome á dereita fágome escoitar e nin por esas me deixan sitio, meto o corpo, estorbo un pouco ao  e adianto cun "pardon" e sigo ao meu.

Km 40. vou a tope, ritmo de 4:10,  é bonito rematar un maratón así, dáme igual que haxa pouco público animando, vou ao meu. Km. 41 imos saíndo do Bois de Boulogne e empeza a verse xente animando. Dáse unha volta nunha rotonda e xa ves a meta no inicio da Avda. Foch.

Traballo feito e cumprido, tempo neto 2 h.57':36'' a 9'' da miña mellor  marca en 42 quilómetros é irrelevante esa diferenza, estou satisfeito .

De seguido atópome con Edu , xa leva seis minutos esperado, por detras chega Fernando ( sub 3 h.) de seguido Dani, David, Victor e despois Berto e José Antonio ( menudo debút na distancia para os dous! ) e a seguir Anxo por debaixo das 3: 30 horas. Noraboa a todos!!

Especial mención á Tanina Mónica que rematou o seu primeiro maratón nun meritorio tempo de 4: 23:31 e chegando a meta cun sorriso espectacular. 

Tras recoller a bolsa do gardarroupa imos atopándo cos familiares e resto de compañeiros, estamos eufóricos.

Ao chegar ao hotel empezamos a recibir mensaxes de parabéns. Trala merecida ducha, comida e paseo turístico no "Batonbus" . A experiencia tocaba ao seu fin, había que madrugar moito para coller o avión de volta, pero contentos.

Levo unha semana de descanso, o mércores xa non tiña maniotas pero decidín facer a recuperación, pouco a pouco. Empezarei a trotar o domingo e na seguinte semana farei algo máis pero sen présas, os obxectivos da temporada están máis que cumpridos: baixei de 38' en 10Km. 1:23:10 na Vig-Bay e 2:57:36 en maratón.    

Agora celebrar os éxitos coa familia, amigos e compañeiros: ceas, churrascadas e... unha voda!!

Saúde e quilómetros!