Maratón de Berlín

O deporte as veces produce "sin sabores", preparas unha carreira con ilusión, esfórzaste nos adestramentos e chega o gran día e as cousas non saen ben. Isto ocurríulle ao noso compañeiro Rama. Dende que rematou o maratón de Barcelona tiña especial obsesión por correr o de Berlín. E case sen descanso púxose a prepara el só esta carreira, as veces era acompañado por algún dos taninos, sobre todo Victor e Tista.

O día que tiña previsto viaxar a Berlín en compañia da súa dona, recibimos a noticia de que tivo que pasar por urxencias a tratarse unha ciática. Aínda así viaxou ata a capital alemá pero non a facer turismo senón para correr o maratón.

A través de internet, dende a distancia, estivemos seguindo a súa traxectoria na carreira, alleos ao seu padecemento. Trala carreira puiden falar con el e contoume que xa dende o km 10 as cousas non lle foron como el desexaba. De aí ata a meta foi arrastrándose. Tempo final 3 h. 56': 23''. Tempos na carreira aquí .

Xa haberá outras oportunidades para resarcirse , agora hai que pensar en recuperarse e que este esforzo no pase factura.

Por outra banda os demais estamos preparándonos para correr o día 3 en Ourense. Pola miña banda sei que chego moi xusto de adestramentos, non vou nin a achegarme aos tempos nin ritmos que logrei na edición anterior pero esta será a primeira toma de contacto coa competición.

Esta semana atrevínme coas primeiras series. Foron apenas tres de mil metros que conseguín facer entre 3:46 a primeira e 3:36 a terceira. Mentres que o sábado e o domingo fixen rodaxes superiores a unha hora. A vindeira semana farei outra sesión de series e un ou dous adestramentos lixeiros para non cargar demasiado as pernas de cara á carreira.


Seguimos dando zapatilla!.

Collendo ritmo

A volta aos adestramentos cos meus compañeiros foi agradable, recuperar vellos costumes, voltar a falar mentras corres, botar unhas risas... o peor é que non estou en condicións de seguir o ritmo que marcan e faime sentir un pouco mal. Son consciente de que teño que adestrar aínda moito para poder chegar ao seu nivel pero boto de menos ese estado de forma que me permitia facer un cambio nunha costa ou seguir un ritmo alto, pero xa chegarán tempos mellores.

O día 3 de outubro temos a IV edición do Maratón do Miño en Ourense. Os taninos presentaremos tres equipos na liña de saída. A diferenza da edición anterior non levamos un equipo con claras posibilidades de mellorar os tempos do ano pasado ( 2 horas 49 min.). Uns por pouca preparación e outros por que non poden asistir nesas datas a Ourense levoume a conformar tres equipos o máis nivelados posible para que, polo menos haxa un certo pique entre nós; xa que non podemos aspirar a estar entre os vinte primeiros equipos tentaremos competir entre nós.
Os equipos son :

Equipo A : Isma, Robert e Maxi
Equipo B: Dani, Victor e Anxo
Equipo C : David, Xose e Edu

Mentres non chegue o día eu sigo tratando de pórme en forma para polo menos ser quen de facer o meu correspondente relevo e non deixar en mal lugar aos meus compañeiros, para iso estou tentando de gañar fondo maís que velocidade.

Por outra banda o domingo 26 o tanino Rama vai a desfrutar dun dos maratóns máis emblemáticos de Europa : O maratón de Berlín, desexo que o desfrute e que lle saia todo o ben que desexe.

Reintegrado no grupo

Si, xa estou de novo no grupo dos taninos, se cadra un pouco cedo de máis, aínda non teño ritmo para poder seguir ao grupo, pero hai que ir integrándose, é unha maneira de forzar a máquina para recuperar a forma canto antes.
O xoves 9 foi a primeira vez que saín en grupo, os cinco primeiros quilómetros foron ben, o peor veu cando se encederon e houbo que apretar para seguir o ritmo marcado, costou moito e empecei a sentir o que é sufrir correndo, xa me esquecera desa sensación.

O domnigo volvín a sair, esta vez con Dani, co obcectivo de facer unha hora e abofé que a fixen pero como rematei o que me custou é outro tema, non sei se foi por ter durmido pouco, pola calor ou polo que fose pero xa dende o principio non tiña boas sensacións. Buscamos un recorrido case todo de terra con transicións de asfalto entre tramo e tramo, total 12 km. Cando se cumpliu a hora xa estaba agotado, literalmente agotado, ía co piloto de reserva en vermello. Cando se fixeron os 12 km. parei, dixen basta, xa non podía seguir.

Agora a recuperar xa que o martes toca volver co grupo e a ver que sorpresa me teñen reservada por que estes tíos van como motos!!!

Por outra banda xa teño data para estrenarme nas carreiras, será o 3 de outubro formando parte nun equipo que fará a maratón do Miño. Catorce quilómetros que a día de hoxe non me vexo capacitado para facer pero aínda quedan días para gañar fondo.
Esta semana temos que facer os equipos e inscribirnos, se todo vai ben os Taninos inscribiremos catro equipos.

Xa veremos como vai o asunto.

Saúde e quilómetros!!!

A volta ao asfalto.

Levo xa dúas semanas adestrando en compañía de David, e a verdade é que custa moito volver a ter ritmo. A primeira vez que me puxen as zapatillas, as pernas pesaban o dobre, algo así como se a gravidade da terra fose maior que hai tres meses. O ritmo que acadei non baixaba dos seis min/km, e que dicir da dor de pernas. Na parte positiva a planta do pé non deu problemas.

Pouco a pouco imos collendo ritmo, cada día que saímos a adestrar aumentamos un pouco a distancia, mentres que o tempo de carreira vaise mantendo e isto móstra certa melloría.

Aínda está lonxe no tempo e na forma o poder participar nas carreiras, gustaríame a final de mes estar xa facendo series pero para isto antes hai que ir gañando fondo. Por outra banda tampouco debo acelerar a recuperación por medo a recair na lesión.

Sen présas pero sen pausa!!

A final de mes o tanino Rama vaise a enfrontar ao maratón de Berlín. Sei que o está preparando con moita dedicación e desfrutando que é o importante. Dende aquí o meu ánimo, quen sabe se cadra para o ano son eu o que vai a Berlín ( estaría ben eh? )

Saúde e quilómetros