Ostras ! e como chovía!

Non, non é a mesma foto que se pode ver dúas entradas máis abaixo, é que isto de ser taninos "mola"; como se di : non todo vai ser correr!. Esta foi a homenaxe que nos dimos os catro bravos taninos ( Edu, Victor, Robert e un servidor ) que nos desprazamos ata Santiago a correr a XXXIII carreira pedestre.

Chovía ao saírmos de Ponteareas e parecía que o tempo na capital ía a estar mellor, de feito ao baixar do coche e ir ata o Obradoiro a buscar os dorsais deixara de chover. De camiño saúdamos aos irmáns Abreu e algún coñecido máis que atopamos na entrega dos dorsais. Inmediatamente tivemos que ir a cambiarnos, a carreria empezaba as 10:00 e non as 10:30 como pensabamos antes de partir. Por isto o café foi breve, e rápido a cambiarse . Dez minutos antes de inciar a proba xa estabamos na liña de saída, e nisto, empezou a chover, miudiño pero mollaba igual. Eu decidira sair cunha camiseta de algodón vella por riba da Tanina para cando entrara en calor, sacala, sabia decisión.

Deuse a saída, a carreira tiña que ir de menos a máis por iso decidira ir en compaña de Robert. Edu saíu adiante entre as gacelas e Victor colleu un ritmo superior ao noso e enseguida perdímolo de vista.
Nos primeiros km. fun controlando, non perdendo de vista a Robert. Así chegamos á Praza de Galicia onde nos saudou Óscar Ledo ( compeñeiro de adestramentos nas noites ponteareás ) que tamén ía na carreira. O descenso polas rúas molladas facíase un tanto perigoso, había que ir con moito tento de non cair. Xa na Avda. Santiago de Chile empezabamos a subir e Robert empezaba a sufrir, así e todo seguiume ata a entrada no Campus Sur onde o perdín, tras botar un par de olladas cara atrás e non velo cambiei un chisco o ritmo e deste xeito antes de sair do Campus xa dera alcance a Victor.
Fomos xuntos polo Pombal e Galeras onde as obras fixeron que o circuíto sufrira un cambio significativo, xa que nos obrigaban a subir a Costa de San Francisco , onde estaban Maxi e a súa moza Lorena vendo a carreira e animándonos, para despois baixar por Pelamios e pasar polo entorno do Auditorio de Galicia e así entrar na temida costa do Vite ( na miña opinión este cambio de recorrido fixo que a quilometraxe fose maior).

Xa na subida, baixei un punto o ritmo, non quería chegar sen folgos ao cumio. Aínda así non paraba de adiantar corredores. O descenso foi a tope, encántame este treito da popular de Santiago, correr por esas rúas empedradas con tanta historia é impagable. Ademáis pasáse por diante da Facultade de Historia na que pasei os mellores anos da miña vida como estudante.

Paso pola Facultade de Historia

Ía tan ben que me permitín o luxo de prepararme para a foto, sei que todos os anos se tiran fotos nesa zona polo que me acicalei para sair así de ben na foto ( jeje).

Volvendo á carreira o trascurrir por estas rúas é vertixinoso, praza da Universidade, Orfas, Toural, Rúa Nova, Praterías e por fín a Praza do Obradoiro. Todo este treito adiantando corredores e entrando en meta esprintando. Os tempos oficiais foron os seguintes :

Puesto	Dorsal	Cat.	Nombre	Club	Población	Ritmo Km.
236 00:48:16	3623	L	Eduardo Pino Martinez	Taninos Runners Ponteareas	Ponteareas	00:04:02
546 00:52:02	3622	M	Xosé Manuel Carrera Carrera	Taninos Runners Ponteareas	Ponteareas	00:04:21
664 00:53:12	3621	M	Victor Manuel Carballido Araujo	Taninos Runners Ponteareas	Ponteareas	00:04:26
832 00:54:35	3861	L	Roberto Gonzalo Alvarez	Taninos Runners Ponteareas	Ponteareas	00:04:33

Estes son os tempos de carreira, os tempos netos son inferiores, no meu caso de 51':25''. Cando sexan publicados por champiochip, colocareinos aquí.

As sensacións foron moi boas, a diferencia da media de Pontevedra a esta carreira fun máis concentrado, ben descansado e planificando mellor a proba, e así saíu.

Agora a seguir coa preparación para Sevilla, mentres iremos tamèn á San Martiño.
Que manxar degustaremos despois da carreira? Disto e todo o referente as carreiras seguirase informando.

Saúde e quilómetros!!!

Obxectivo Maratón de Sevilla 2011.

Despois da autoflaxelación que significou a anterior entrada deste blog, seica un pouco excesiva vista dende o paso do tempo pero froito das sensacións feitas en quente, quero empezar esta entrada sendo máis positivo e contar que conclusión saquei dese fiasco.

Tomei a decisión de empezar a preparar xa dende esta semana pasada o XXVII Maratón de Sevilla . Para que atrasar a preparación? para que preparar outras carreiras de menor distancia? se non vou conseguir nada meritorio, tratar de baixar de 40' na San Martiño non me vai a proporcionar nada especial, ademais estou seguro de que non o lograría polo que decidín centrarme no obxectivo principal desta temporada : volver a baixar das 3 horas nun matarón. E para isto hai que adestrar a conciencia, as cousas non saen por que si, sen traballo non se pode conseguir de aí que xa esta semana pasada tomei o plan de adestramentos e empecei a seguilo. Estou falto de fondo e preparar carreiras de 10 Km. non me vai a dar o que busco.

Por esta razón xa levo acumulados case 50 km. de trote suave, a falta da carreira de mañán domingo en Santiago que penso tomar como un adestramento de calidade máis. Desta carreira e de todo o demais seguirei escribindo en próximas entradas.

Saúde e quilómetros!!

A peor carreira da miña vida !

Ou historia dun sufrimento, así tamén se podería titular esta crónica. Falto de adestramentos, sen preparación, sen descanso, pasando unha mala noite, todo presaxiaba que a carreira non podía sair ben. Ir ata Pontevedra a correr a XV media maratón non foi unha boa idea. A cabeza non me debe rexer ben cando con todos estes precedentes decidín apuntarme á carreira e participar.

Ata Pontevedra fomos Tista, Edu, Isma, Victor, Maxi, Robert, un servidor e na cidade capitalina esperaba Rafa Dios. O día climatolóxicamente falando non parecía malo, non chovía e tampouco facía frío ( en torno aos 16º ). Chegamos cedo, collimos os dorsais e a camiseta e fomos a tomar un café para media hora antes cambiarnos e empezarmos o quecemento. Antes de empezar a quecer xa non me atopaba ben, notábame cansado, non durmira ben, posiblemente por un té que tomara a noite anterior.

As 10:30 en punto deuse a saída. Decidira seguir o ritmo de Victor e Maxi; Edu e Tista ían moi por diante buscando mellor marca persoal. Pensei que podería seguir ese ritmo a pesar do pouco fondo que teño adestrado, ía a ritmo de 4':10'' /km. Así aguantei durante toda a primeira volta pero cando empezabamos a segunda ( km 11 ) díxenlle a Maxi que empezaba a atoparme mal. Deixoume e seguiu a ritmo mentres eu empezaba a notar o cansazo. No km. 12 fun alcanzado por un grupo comandado por unha rapaza que decía estar preparando o maratón de Porto, conseguín recuperar sensacións e seguir ese ritmo. Pero ao chegar ao km. 16 a lousa caeume enriba, as pernas non ían, a cabeza pensaba na retirada. Decidín esquecerme do reloxo e tratar de rematar fose como for. Rebasábanme ata os caracois, mellor dito era superado por aqueles que conscentes das súas posibilidades fixeran unha carreira de menos a máis, tal e como facía eu cando empecei nas carreiras, e agora ben a miña autocrítica : hai non moito eu facía igual, saía reservón para ir atopandome mellor e incrementando o ritmo. Se hoxe o fixese así non estou seguro de que tivera conseguido mellor tempo pero si o estou de que as sensacións coas que rematei serían ben outras, pero claro agora xa non quero ir a unha carreira a rematala ,quero ir a facer boa marca e isto sen adestramento é imposible, en fín outra para aprender!.

Os derradeiros km foron un autentico sufrimento, non tiña forzas máis que para mover as pernas sen variar ritmos, como un autómata. Xa nas pistas do estadio cando a penas faltaban 100 metros atopei a Edu, Isma e Victor que xa levaban tempo esperando dándome ánimos que agradecín por que realmente facían falta. A entrada en meta foi unha liberación, teña os pés como durmidos e doíame ata o peito.

Teño que sacarme o sombreiro ante os demais Taninos, todos conseguiron boas marcas destacando a espectacular marca de Tista (1:18:23) e a non menos espectacular de Edu (1:21:40). Isma fixo 1:24:25; Victor 1:28:45 ; Maxi 1:31:42 ; Xose 1:33:42 ; Robert 1: 34: 24 e Rafa Dios 1:37:46 .

Clasificación oficial da XV Media Maratón de Pontevedra

O bo do día viría no regreso a casa. Edu e Victor convidáronos en Arcade a unhas ostras regadas con bo Alvariño como ben ilustra a foto. É que non hai nada mellor que afogar as penas cun bo viño



Agora teño dúbidas con respecto a ir ou non á carreira de Santiago, paseino tan mal hoxe que me estraron dúbidas. Mañán seguro que penso distinto.

Fotos :




Saúde e quilómetros!!

Vigo +11 2010

Cuarta edición desta carreira que transcurre pola rúas de Vigo. Unha oportunidade única para correr por elas sen ter medo de ser atropelado.

O día saíu soleado, para o meu gusto un pouco quente de máis sobre todo nas zonas onde daba o sol, pero é mellor así que non baixo a chuvia como ocurriu na maratón de Ourense.

Ata Vigo fomos oito Taninos, chegamos con tempo dabondo para recoller o dorsal, tomar o café con calma, cambiarnos e quecer ben pola zona do peirao deportivo do Náutico de Vigo. Moitos corredores coñecidos aos que saudar e cos que falar, a verdade é que o día era propicio par adesfrutar da nosa afección.

Pouco antes da hora prevista puxémonos no medio do grupo de saída procurando achegarnos aos postos de arriba. Alí puidemos saudar e charlar coa gran Julia Vaquero minutiños antes de darse o pistoletazo de saída.
Deuse a saída e aproveitando a tecnoloxía do podómetro fun marcando un ritmo en torno aos 4 min/km. comigo nos primeiros km. ía Dani e un por pouco por diante Isma, máis alá Edu e Tista. Ata o km. 6 mantiven a media e comigo seguía Dani, os demais xa circulaban fóra da nosa vista. Chegando á rúa Coruña a carreira cambiou para min. Xa non ía tan solto e sabía que as costas ían a pasar factura, aquí é onde noto a falta de adestramento. Dani pasou por diante e marcou o ritmo, tratei de seguilo e conseguíno ata chegar á praza de América a partir de aí afundinme. O tramo que vai desta praza ata a praza da independencia foi o peor da carreira, sentíame un cadaver xa que me adiantaban moitos corredores, alí Dani xa me sacaba unha dianteira de cincuenta metros. Ao longo da rúa Camelias fun recuperando sensacións e tratando de incrementar o ritmo aproveitando o dun veterano corredor que me sobrepasou á altura do Concello.
Na rúa Venezuela crin que podía alcanzar a Dani, sentíame ben e iso que ía a tope. Pensar que o derradeiro km. era costa abaixo axudaba psicoloxicamente. Ao pasar polo Corte Inglés empezaba a baixada, moi agresiva, polo que había que controlarse para evitar unha lesión. Xa en Urzáiz a pendente suavizábase e agora si se podía apretar, fun incrementando o ritmo pouco a pouco e o que me sorprendeu gratamente foi que a pesar do esforzo acumulado puiden esprintar, esprint que non me chegou para alcanzar a Dani que me quitaría cinco postos na liña de meta.
Moita xente na meta animando, familiares, amigos e tamén o noso compañeiro lesionado Rama en compañía dos seus fillos maiores.


Os resultados dos Taninos foron os seguintes :

Tista: posto 37 ; 39':37''
Edu : posto 79; 41':25''
Isma: posto 81; 41':29''
Dani: posto 142; 44':03''
Xose: posto 147; 44':10''
Victor: posto 213; 45':59''
David: posto 250; 46':55''
Robert: posto 288; 47':47''

Mentres Tista non corra coa camiseta oficial a coroa segue en mans de Edu ( jeje)

Resultados oficiais da IV edición da Vigo +11

A miña valoración persoal é moi positiva, penso que aínda estou ao 75% do que podo dar e a pesar diso estou satisfeito da miña carreira. Dende a carreira de Ourense adestrei pouco por un catarro que me tivo fóra de xogo e pola viaxe que fixen por Portugal aproveitando a ponte do Pilar. No país veciño puiden comprobar a afección que hai alí ao running ,para mostra a seguinte foto.


Paseos preparados para que podas correr sen ter que escapar dos coches incluso quilometrados como se ve nesta outra foto.
Mentres nós en Ponteareas temos que adestrar por pistas mal asfaltadas con pouca ou ningunha luz e procurando non ser atropelados polos coches.

Esta semana haberá que preparar a vindeira carreria: a XV edición Media Maratón de Pontevedra. Lonxe está a posibilidade de bater a miña marca persoal en media maratón que conseguira na edición do ano pasado. Para esta ocasión conténtome con rematala dignamente ao redor da hora e media tirando para arriba máis que para abaixo pero non se poden acurtar os prazos, despois de case tres meses sen pórme as zapatillas creo que xa fago bastante.

Saúde e quilómetros a todos os lectores anónimos ou non que len este blog, creo que estas letras son máis seguidas do que cría, un saúdo para todos!!

IV maratón do Miño ( Ourense)

Chovía e moito!! vaia día para reencontrase coas carreiras, chovía o que non estaba nos escritos pero puntuais á cita, ata Ourense fomos os tres equipos dos Taninos. Obxectivo: pasalo ben.

Estaba claro que non iamos a mellorar as marcas do ano pasado, no meu caso estou curto de preparación, outros correron con molestias, os máis na mesma situación ca min coa excepción de Isma e Edu que están un chanzo por riba dos demais.

Chegamos a Ourense co tempo xusto de ir ata a saída, prepararse os primeiros relevos ( David , Dani e Robert) a toda velocidade e dar a saída.
Mentres os primeiros relevistas facían os primeiros quilómetros os demais aproveitamos para tomar un cafeliño quente para despois e tamén toda veleocidade, prepararse os segundos relevistas ( Xose, Anxo e Maxi ).

A min tocábame igual que o ano pasado facer o segundo relevo, esperaba atoparme moitos charcos no recorrido pero a verdade non esperaba un recorrido tan penoso como o que me atopei despois por culpa de chuvia.

Xa no posto de relevos esperamos baixo a chuvia a nosa quenda. Calculara que os primeiros farían unha hora e así foi. Primeiro chegou Dani dándolle o relevo a Anxo, de seguido David que mo deu a min e pouco despois Robert a Maxi.

Saín un chisco rápido tratando de entrar en calor e sorteando as pozas que xa se atopaban polo camiño, empecei a adiantar corredores ata que me parei a falar cos compañeiros do CARMA que ían facendo unha rodaxe longa de cara aos maratóns que teñen en vista. Deixeinos e seguín a meu ritmo, ía cómodo, máis preocupado de non mollar os pés, cousa por outra parte imposible, xa que non levaba nin dous km. e xa tiña as zapatillas asolagadas. No quilómetro cinco fun alcanzado por Maxi cando xa empezaba a divisar ao lonxe a Anxo. No seis collémolo e tentamos seguir xuntos os tres pero ao chegar ao km. 7 Anxo xa non podía seguirnos. Eu tentaba seguir o ritmo de Maxi , sabía que se queriamos gañar a carreira por equipos tiña que esforzarme en non perder tempo con Maxi. Seguino ata o km. 10 dende aí fun perdendo metros, nunca máis de cincuenta, incluso dei en alcanzalo cando me xuntei a dous corredores que viñan lanzados por detrás pero cando me acheguei a Maxi este aproveitou o ritmo da parella para aumentar o seu ritmo e deixarme definitavamente atrás cando restaban quilómetro e medio para facer o relevo.

O derradeiro quilómetro entre o cansancio, a molladura e os sube-baixa do recorrido fíxoseme eterno.

Cheguei a darlle o relevo a Edu cunha hora e un minuto, trinta segundos por detrás de Maxi que lle dera o relevo a Isma. A carreira estaba entre eles dous. Claramente Isma partía con vantaxe, non só por levar tempo de dianteira senón por que está en mellor forma. De feito non houbo loita entre eles dous, Isma marcaría en meta un tempo un minuto menor que o de Edu.
Por detrás Victor facía o que podía xa que Anxo chegou en 1:07':32'' moi lonxe de Maxi e de min.

En meta entrou primeiro Isma cun tempo total do equipo de 3:02':04'' no posto 38º (ver video da entrada en meta ). Despois entrou Edu no psoto 41º cun tempo total de 3:03':22'' ( video chegada ) . Victor entraría no posto 69º cun tempo de 3:12':15'' ( video meta).


Vindeiro reto a carreira Vigo+11 o 17 de outubro. Pero antes tomaremos uns viños na casa de Rama temos cousas que celebrar e que organizar.

Saúde e quilómetros!!