Duodécima semana. XXXVI Pedestre de Santiago.

Penúltima semana de adestramentos específicos para a maratona de Porto. Xa queda pouco, xa empezan as molestias típicas previas a un gran evento deportivo, ás que xa empezo a estar acostumado, que se che doe o xemelo ou o nocello ou un isquiotibial...  Creo que o corpo xa se puxo en modo "aforro de enerxía"  e en modo "alerta".

A semana empezou coa resaca da Media de Pontevedra que me deixou as pernas moi pesadas, de feito pasei o día de descanso para o luns e aínda así o martes, na rodaxe de dez quilómetros seguía a notar as pernas pesadas e doloridas, sensacións que continuaron na rodaxe do  mércores de tamén dez quilómetros.

O xoves fixemos as series que restaban por facer. Dúas series de seis mil a 4:20 cun quilómetro de recuparación entre ambas a 4:45. Por sorte as pernas xa se atopaban mellor o que axudou a levar as series moito mellor. Fíxenas na compaña de Carlos e Xan, aínda que este último só fixo a primeira, pois anda con molestias e non é cousa de arriscar a estas alturas. O resultado foi bo, fixémolas cumprindo obxectivos e incluso a última por debaixo do marcado.

O venres descansei e o sábado fixen outra rodaxe  de dez quilómetros que aproveitei para estrear e probar as novas zapatillas que vou levar na maratona, unhas Asics GT-2000, un pouco máis lixeiras que as Brooks Trance que veño empregando.

O domingo participei na Pedestre de Santiago, unhas das probas emblemáticas do calendario galego  e na que levaba dúas edicións sen participar. Desta vez non fun a disputala, pretendía facer quilómetros sen gastar enerxías de máis e ao mesmo tempo gozar de tan  magnífico percorrido ( sigo sendo da opinión de que non hai unha carreira cun último quilómetro tan espectacular).

O meu compañeiro na experiencia maratoniana Carlos, foi tamén compañeiro nesta carreira. Fixémola todo o percorrido xuntos charlando e marcándonos os ritmos.

Saímos, como é típico desta proba, moi lentos e esquivando corredores por Xoan XXIII  e ata a Virxe da Cerca non fomos con fluidez. A partir de aquí puidemos ir máis cómodos. Conservadores ao máximo incluso ao chegar á tan temida costa de Vite que subimos cun ritmo cómodo para despois, na baixada deixarse ir e gozar do percorrido monumental, iso si, tendo conta de non esvarar, pois o chan estaba mollado.

Entramos en meta na praza do Obradoiro cun tempo de 52:11.

Entramos na derraderia semana, o tema loxístico hai tempo que está arranxado, hotel con almorzo incluído e saída ás tres da tarde. Esta semana é de tomarse as cousas con calma, dentro do posible. O luns toca visita ao fisio para descargar un chisco as pernas, martes e mércores rodaxes suaves de dez quilómetros e o venres outro máis suave aínda. O sábado desprazamento ata Porto na compaña da miña muller e o domigo a gozar da carreira!

Saúde e quilómetros!!

Undécima semana. Media maratón de Pontevedra.

E xa van quedando menos, en menos de quince días a maratona de Porto será historia. Pero antes aínda hai que facer uns cantos quilómetros máis. Esta semana estaba marcada pola celebración de media maratón  de Pontevedra pola que non fixemos series, só rodaxes de dez e doce quilómetros se ben teño que decir que , agás na do venres, fíxenos de menos a máis rematando a ritmos vivos.

O domingo fun a Pontevedra coa idea de facer un bo test para a maratona, quería probar o meu estado de forma e ver cales serían as miñas posibilidades. A diferencia de anteriores carreiras coloqueime na parte dianteira da saída, había moita participación e sabía que nos primeiros quilómetros o circuíto é estreito e se quedas "atrapado" custa logo coller ritmo. Deuse a saída e conseguín transitar sen problemas, libre e seguindo a un par de referencias que cría boas para min. Moi rápido por debaixo de 4 min\km e coa sorpresa de levar de compañeiro ao meu sobriño Andrés. Así ata o km 5 onde decidín baixar o ritmo quedándome só pero coas referencias aínda á vista.  Ao primeiro paso pola Peregrina dou alcance a Horacio, que era unha das miñas referencias, pero non por que eu aumentase o ritmo.Paso o km 10 en 40 escasos, vou dentro do desexado. Continúo na compaña de Horacio pero xa nin rastro de Andrés  nin das outras referencias. A partir do km 13 empezo a notar o esforzo ademais de acusar a humidade reinante durante toda a proba. Ata o quince fun quen de manter un ritmo en torno aos 4:10 min\km pero de aquí ao final fun perdendo forzas pasando a ritmos de 4:25 a 4:30 min\km. xa só pensaba en chegar e rematar o calvario, non había forzas  para máis e non podía facer nada máis que ver como era superado unha e outra vez por corredores . Chego a meta en 1h:28:14 ( tempo neto oficial) moi lonxe das miñas espectativas de estar ao redor da hora vinte e catro- vinte e cinco. 

Algo decepcionado pero coas ideas máis claras con respecto á maratona de Porto. Baixar de tres horas non está ao meu alcance, máis realista será estar entre 3 h:05 e 3h :10 que tampouco estaría mal. Cando me metín nesta aventura maratoniana era consciente de que repetir por cuarta vez consecutiva baixar de tres horas ía ser moi  difícil, o que dá máis valor ao feito noutras citas maratonianas. Non intento pór desculpas, adestrei o que tiña que adestrar, non podo nin quero adestrar máis e este adestramento, polas razóns que sexan non me dá para máis. Irei a Porto coa mesma ilusión ou máis que na primeira no ano 2008, daquela marqueime o obxectivo de facer un maratón ao ano e mentras poida tentarei facelo.

Agora outra semana de rodaxes cun test o xoves de 2x6000m cun quilómetro de recuperación entre series. E o domingo a Compostela a participar na súa Popular , unha proba que me gusta moito polo seu ambiente e polo seu espectacular percorrido, e na que por motivos de saúde hai tres anos que non podo participar, espero que desta vez si. Dos adestramentos e da carreira darei conta na vindeira semana.

Saúde e quilómetros!!

Décima semana.As series tocan ao seu fin.

Empezamos  a semana coas pernas moi cargadas tralos trinta quilómetros do domingo entre Oia e A Guarda. O luns fun adestrar con Fon  a Castrelos, había que facer doce quilómetros e costou empezar pero a medida que foron pasado as voltas e os quilómetros as pernas foron quecendo para rematar a ritmo vivo.

O martes tiñamos que facer un farlek, un quilómetro a 3:55 e a seguir outro a 4:35, así cinco repeticións ata completar os dez quilómetros. Tras o perceptivo quecemento e uns progresivos púxenme a facelo. O resultado foi mellor do esperado pois conseguín facer os quilómetros rápidos uns segundos mellor do previsto sen detrimento de facer peor os quilómetros lentos, todo o contario, tamén mellor do previsto.

Tralo descanso do mércores, o xoves rodaxe de doce quilómetros que fixen por Bouxas e Samil.

O vénres outra sesión de series, dúas de cinco mil con tres minutos de descanso.O marcado era a 4:10 a primeira e a 4:00 a segunda, o resultado foi unha primeira serie a 20:30 ( a 4:06 ) e a segunda 19:30 ( a 3:54). Como é de supoñer este resultado déixame máis que satisfeito.

Sábado descanso para o domingo facer a última rodaxe longa de vinte e catro quilómetros. Fun ata Ponteareas para facelas cos meus compañeiros Taninos. Acompañáronme na primeira hora Berto, Dani e Edu, para quedarme na seguinte hora só na compaña de Edu. Xuntos fixemos os vinte e catro quilómetros por un circuíto que combinaba asfalto e terra nun tempo total de 1h:58:08 .

A vindeira semana o plan de adestramento "reláxase" bastante pois o domingo temos unha proba esixente como é a media maratón de Pontevedra, que tomarei como un test que me sirva para definir as miñas posibilidades na maratona. Este ano quédome sen correr a Vigo +11 pero é que a coincidencia no calendario coa media de Pontevedra, fixo que me decantase por esta segunda, unha mágoa que os organizadores da Vigo +11 non se fixen no  calendario antes de fixar a súa carreira.

As series case remataron, nesta semana non temos ningunha , só rodaxes de dez e doce quilómetros. O traballo xa está feito agora a manterse e coidarse.

Saúde e quilómetros!!

Novena semana. I 15 km do Atlántico.

Vaia semana de facer quilómetros! A cinco semanas da maratona, agora toca facer carga de quilómetros, ademais por cambio de horarios no traballo tocoume adestrar só durante a semana, se esceptuamos o luns no que puiden adestrar na compaña de Xan e facer así os doce quilómetros que tocaban ese día.

O martes, en solitario, quecemento máis catro series de dous mil. Fíxenas en Castrelos e había que facelas a ritmo medio de 3:55 , e sairon ben cumprindo o plan previsto .

Xoves rodaxe de doce quilómetros, Saín tarde e a noite botábase enriba , non me apetecía dar voltas en Castrelos e fun camiño de Samil seguindo por Alcabre e Bouzas , recordando o circuíto que facía na preparación do maratón de París, incluída a costa da rúa Coruña que segue a ser igual de empinada !.

O adestramento que acostumo a facer o sábado  adianteino para o venres , coa pretensión de chegar en mellores condicións á tirada longa do domingo. Era un adestramento esixente, un progresivo de doce quilómetros empezando a 4:20 e rematando a 3:50. Os seis primeiros quilómetros foron moi ben, dentro do marcado pero nos seis restantes non fun quen de coller o ritmo desexado, tiña que rematar a 3:50 e non puiden chegar a ese ritmo por pouco.

O domingo é día de tirada longa e no plan tiñamos unha de trinta quilómetros. Nunca, e xa levo anos nisto de preparar carreiras, fixera tanta quilometraxe adestrando, e tíñalle máis que respeto a  este adestramento. Por sorte neste domingo celebrábase a primeira edición dos 15km do Atlántico, carreira que une as poboacións de Oia e A Guarda. E digo sorte por que nos serviu para facer o noso adestramento. A carreira saía ás 10:30 e o grupo de Porto ( Carlos , Fon e Xan ) acompañados tamén polo meu amigo e compañeiro de equipo Edu, saímos cara Oia dende A Guarda, coa intención de facer  quince quilómetros de ida e quince de volta, sobre as 9 :10. 

Este primeiro tramo fixémolo a ritmo medio de 4:50, tranquilos, gozando da paisaxe. Ata en tres ocasións adiantounos o autobús que a organización puxera a disposición dos atletas para desprazarse cara á saída ( coa conseguinte cara de asombro dalgúns deses atletas). Chegamos a Oia e como non nos daban os quince quilómetros , continuamos correndo dando voltas no campo de fútbol.

As 10:30 e coa metade dos deberes feitos deuse a saída da carreira. Como non iamos competir saímos moi reservóns pero cun ritmo medio máis alto que na ida. A carreira é moi bonita, a paisaxe, a carón do mar e a temperatura moi agradábel fixeron menos duro o percorrido. No meu caso aproveitei esta tirada para facer un ensaio xeral do material que vou empregar na maratona , así levei a camiseta e pantalón do equipo e as medias longas, das que tan ben me teñen falado e a verdade é que os xemelgos non se me cargaron. Tamén probei os xeles que comerei na maratona, só  me falta concretar en que momento debo comelos, xa que a día de hoxe e igual que fixen nesta carreira, penso tomalos no quilómetro dez, vinte e un  e no trinta, se ben estou barallando outra distribución  que me permita tomar o último máis perto da meta.

Volvendo á carreira, foi un acerto facer os segundos quince coa carreira,  tiñamos auga e compaña. Fomos Carlos mais eu xuntos toda a carreira, por detrás a pouca distancia Fon e Xan ( Edu é un mundo aparte e saiu coma un foguete ). 

Fotos tomadas de Atlántico Diario  e de galiciasuroeste.info

Nós pasamos o km10 en 45:27 ( ritmo de 4:32) e do 10 ao 15 en 20:12 ( ritmo 4:02 ) Tamén hai que dicir  que o derradeiro quilómetro era unha costa abaixo moi tendida que fixo rebaixar o ritmo moito. Chegamos nun tempo de 1:05:39 no posto 169 ( que era o de menos) . Total do adestramento 30km en 2:19:14 .

Moi satisfeitos nos deixou este adestramento o que nos fai ver a maratona con mellores perspectivas.

Agora toca outra semana dura de carga para despois centrarse na Media de Pontevedra que será o verdaderio test que me dirá que ritmo podo levar na maratona de Porto

Saúde e quilómetros!