Un paso atrás

Que mala é a impaciencia. Esta semana volvín a sentirme corredor, puiden facer dúas saídas sen molestias a primeira de 50 min. a segunda de 40. En case dous meses foi a primeira vez que non sentía dor na carriera. Isto animoume a seguir “progresando” e empezar a facer o “conto da leiteira”  que si reaparecer na carreira de Padrón, que si correr a Vig-Bay en 1:35’ polo que na saída do sábado e despois de ter feito 25’ sen molestia algunha decidín dar un salto e animarme a facer un cambio de ritmo. Mentres os demais Taninos facían unha proba de dez quilómetros eu pretendía facer catro ou tal vez cinco, que iluso!. Cando levaba un qm. empecei a notar molestias que pouco a pouco foron aumentando obrigándome a parar cando só levaba tres quilómetros. A dor volvía  a ser similar a de hai un mes polo  que tiven que regresar  a miña casa andando.

Estiramentos, ducha, xeo foi o seguinte que fixen ao chegar a casa.E ademais da dor que regresou ao meu xeonllo tamén  moitas doses de  “mala leche “ por ter cometido outro erro de principiante e é que non aprendemos!

Na próxima saída farei unha valoración de danos e tomarei unha decisión sobre o meu futuro próximo no mundo das carreiras e como son dos que pasa no branco ao negro en décimas de segundo, agora penso que este ano vou ter que estar na Vig-Bay pero na beirarrúa de animador.

Saúde e quilómetros!!