Abro outro tema de debate, a ver se este ten máis éxito có anterior.
Tras comprobar os efectos devastadores da aparición nos adestramentos de lebres, e visto que o tema pode dar pé a debate, tómome a licenza de trasladar os comentarios da anterior entrada a está.
Tras comprobar os efectos devastadores da aparición nos adestramentos de lebres, e visto que o tema pode dar pé a debate, tómome a licenza de trasladar os comentarios da anterior entrada a está.
Eu vou a dar a miña opinión.
O tema é como plantea cada un o adestramento, se tes pensado darlle "caña" pois benvidas sexan as lebres, agora ben, cada un ao seu ritmo, xa que no adestramento non non podemos queimar, para iso xa están as carreiras. O problema ben cando un non ten o corpo para darlle zapatilla e ben un "listillo" con gañas de "armar as de San Quintín" a sabendas de que non vai a rematar o adestramento ou simplemente ou seu ritmo de adestramentos é menos esixente. Nestes casos a reacción do corredor poder ser:
a) Bah! hoxe non me apetece, non teño corpo, isto non vai comigo, vouno deixar ir, esta non é a miña guerra.
Consecuencias: quedarse só e facer o resto do camiño soíño, co aburrido que é iso!!
Vantaxes : non queimarse, regular, gardar forzas, previr lesións.
b) Que cabrón! este non me vai deixar atrás, quen demos se cre! vou escarallado pero o meu orgullo é máis forte.
Consecuencias: Ir a tope, chegar reventado a meta, odiarse a un mesmo e ao cabrón que se lle deu por tirar; posibles lesións, etc.
Vantaxes: forzarse, non acomodarse, provarse.
Podedes seguir comentando o tema a travás dos comentarios.
O tema é como plantea cada un o adestramento, se tes pensado darlle "caña" pois benvidas sexan as lebres, agora ben, cada un ao seu ritmo, xa que no adestramento non non podemos queimar, para iso xa están as carreiras. O problema ben cando un non ten o corpo para darlle zapatilla e ben un "listillo" con gañas de "armar as de San Quintín" a sabendas de que non vai a rematar o adestramento ou simplemente ou seu ritmo de adestramentos é menos esixente. Nestes casos a reacción do corredor poder ser:
a) Bah! hoxe non me apetece, non teño corpo, isto non vai comigo, vouno deixar ir, esta non é a miña guerra.
Consecuencias: quedarse só e facer o resto do camiño soíño, co aburrido que é iso!!
Vantaxes : non queimarse, regular, gardar forzas, previr lesións.
b) Que cabrón! este non me vai deixar atrás, quen demos se cre! vou escarallado pero o meu orgullo é máis forte.
Consecuencias: Ir a tope, chegar reventado a meta, odiarse a un mesmo e ao cabrón que se lle deu por tirar; posibles lesións, etc.
Vantaxes: forzarse, non acomodarse, provarse.
Podedes seguir comentando o tema a travás dos comentarios.
Aunque el post no sea el idóneo, lo aprovecho para comentaros que estaré de baja atlética hasta el próximo martes, debido a que el gemelo derecho lo tengo muy cargado y me duele. Y todo esto porque resulta que el domingo hice el recorrido de la media más rápido que la Vig-Bay y eso que el recorrido se las traía de duro. Y claro el martes, sin solución de continuidad, otra vez a darle zapatilla "veloz", y ahí casqué un poco.
Como coja por banda a Anxo, que es la liebre oficial, se va a enterar, porque ¡que cabrón!,como resulta que ataja y no va por la Finca do Parrulo asi le puede dar zapatilla.
No obstante si el domingo hace bueno, me apunto a acompañaros a Salvaterra para andar en bici (espero convencer también a Mónica)
Para todos, sáude e quilómetros¡
9 de octubre de 2008 20:47
Umm...
Creo que o problema non son eu, o problema é o ritmo de Tino, Dani e compañía, que tiran e tiran e, claro, un pícase como un allo e pasa o que pasa, rompo, non dou máis e atallo, jeje.
Pero bueno, pouco a pouco.
E se podo ir hoxe ou o domingo xa vos aviso.
A coidarse,
a lebre oficiosa
10 de octubre de 2008 9:12