Cuarta semana e boas sensacións. Nesta semana subimos o nivel de esixencia. O martes e coa inestimable e inconsciente colaboración de Anxo a rodaxe suave que debía ser , converteuse nunha rodaxe, digamos rápida ( dous minutos menos do habitual ) por que o mencionado Anxo ocurriuselle sair "encendido" dende o principio sen tempo a que queceran as pernas e para rematar a faena no derradeiro Km David sorprendeunos cun "ataque" dende lonxe que me deixou cravado.
O mércores oito series de 500 m. realizadas entre 2':00'' a primeira e 1':35'' a derradeira rematando moi forte e con Dani e David pisandome os talóns. Este esforzo pagaríao na rodaxe do venres onde as pernas as sentía moi pesadas e tardei unha media hoar e ter boas sensacións nelas. Ao final rematei os 11 km con mellores sensacións.
O sábado pola mañán baixo a chuvia e co estómago aínda tocado da cea-tanina da noite anterior, saín con Edu a facer un sete mil con ritmo medio de 4':00'' a 4':05''. Costounos chegar a eses ritmos ata o km 3 a partir de aí conseguimos facer a media que no meu caso foi de 4'.02'' (28':14'' tempo final).
Domingo, día de rodaxe longa, 18 km par ser máis exactos. Presenteime no lugar convenido ben descansadiño e coas horas de sono reglamentarias. Tras un par de quilómetros a ritmo de charla cos compañeiros subín un pouco o ritmo pensando que me seguirían pero tras comprobar que quedaran detrás uns 50 metros decidín continuar e tal vez imbuído polo espíritu de Gebrselassie decidín lanzarme á aventura. Pouco a pouco fun incrementando o ritmo. Os tempos de paso establecidos neste circuíto indicábanme que ía moi rápido ( con respecto ás outras tiradas longas) chegando na última referencia aos 7 minutos de adianto. Xa na zona de terra dos últimos 5 km. os repeitos facíanse duros, ao non levar ninguén de compañía regulaba nas subidas para recuperar nos treitos chans e nas baixadas. Así ata o final : 1 h.21' : 34'' ) case 8 min. menos ca vez anterior) a menos do minuto e medio chegaría Edu e pouco detrás David. Dani desviara o seu camiño en dirección a súa casa.
Conclusión : as sensacións son moi boas, o adestramento vaise asimilando e polo tanto hai que ser optimista. Para nada me creo que a distancia que lle metín aos meus compañeiros é a real. O factor sorpresa xogou no meu favor e cando quixeron darme alcance xa estaba moi lonxe.
Outra semana no peto, veremos que pasa na seguinte!
E para rematar esta entrada quero dar a miña noraboa ao meu vello amigo Fernando Abreu polo seu oitavo maraton realizado en Berlín( creo que acertei co dato, se son máis espero que me perdoe o erro) . Os que algunha vez fixemos algún maratón sabemos o que significa rematalo. Ánimo e a por outro!!
O mércores oito series de 500 m. realizadas entre 2':00'' a primeira e 1':35'' a derradeira rematando moi forte e con Dani e David pisandome os talóns. Este esforzo pagaríao na rodaxe do venres onde as pernas as sentía moi pesadas e tardei unha media hoar e ter boas sensacións nelas. Ao final rematei os 11 km con mellores sensacións.
O sábado pola mañán baixo a chuvia e co estómago aínda tocado da cea-tanina da noite anterior, saín con Edu a facer un sete mil con ritmo medio de 4':00'' a 4':05''. Costounos chegar a eses ritmos ata o km 3 a partir de aí conseguimos facer a media que no meu caso foi de 4'.02'' (28':14'' tempo final).
Domingo, día de rodaxe longa, 18 km par ser máis exactos. Presenteime no lugar convenido ben descansadiño e coas horas de sono reglamentarias. Tras un par de quilómetros a ritmo de charla cos compañeiros subín un pouco o ritmo pensando que me seguirían pero tras comprobar que quedaran detrás uns 50 metros decidín continuar e tal vez imbuído polo espíritu de Gebrselassie decidín lanzarme á aventura. Pouco a pouco fun incrementando o ritmo. Os tempos de paso establecidos neste circuíto indicábanme que ía moi rápido ( con respecto ás outras tiradas longas) chegando na última referencia aos 7 minutos de adianto. Xa na zona de terra dos últimos 5 km. os repeitos facíanse duros, ao non levar ninguén de compañía regulaba nas subidas para recuperar nos treitos chans e nas baixadas. Así ata o final : 1 h.21' : 34'' ) case 8 min. menos ca vez anterior) a menos do minuto e medio chegaría Edu e pouco detrás David. Dani desviara o seu camiño en dirección a súa casa.
Conclusión : as sensacións son moi boas, o adestramento vaise asimilando e polo tanto hai que ser optimista. Para nada me creo que a distancia que lle metín aos meus compañeiros é a real. O factor sorpresa xogou no meu favor e cando quixeron darme alcance xa estaba moi lonxe.
Outra semana no peto, veremos que pasa na seguinte!
E para rematar esta entrada quero dar a miña noraboa ao meu vello amigo Fernando Abreu polo seu oitavo maraton realizado en Berlín( creo que acertei co dato, se son máis espero que me perdoe o erro) . Os que algunha vez fixemos algún maratón sabemos o que significa rematalo. Ánimo e a por outro!!
1 comentario:
Pois moitas grazas.
...e sí, son 8 e xa pensando no noveno e o décimo no 2010.
Publicar un comentario