Levo máis dun mes parado, as molestias non remiten, máis ben continúan igual que cando empecei. É como se o descanso non servise de nada, como se a fisoterapia tampouco fixese nada por mellorar a lesión. Cada vez que forzo o pé, camiñando pola area da praia por exemplo, ao día seguinte estou con dor, non digamos se estou moitas horas de pé. Por isto tomei a decisión de visitar ao podólogo. Xa sabedes a miña opinión sobre as plantillas pero a pesar disto fun ao podólogo iso si, pouco receptivo a este tipo de solución.
Fun atendido, previa cita, inmediatamente, apenas tiven que agardar. O podólogo , un rapaz novo emoi atento, escoitou a relación dos feitos, acompañaba a miña explicación cun par de zapatillas bastante desgastadas coas que empecei a ter dores no talón do pé.
Tras unha exploración, na miña ignorante opinión, bastante exhaustiva explicoume cal era a causa das miñas dores: a miña esaxerada pronación do pé dereito, nada que non soubera xa.
Chegamos pois á solucións ao problema. O podólogo ofreceume dúas posibilidades, unha agresiva outra conservadora, pero antes fíxome unha pregunta con trampa : queres empezar a correr o antes posible ou prefires esperar? loxicamente respondín que desexaba empezar canto antes, aquí estaba a trampa, xa que para isto había que optar pola opción agresiva que non era outra que "usar plantillas". Agora tocoume a min facer a pregunta trampa : se en toda a miña vida non tiven problemas coa miña forma de andar, por que teño que variar esa forma con plantillas correctoras? .Tras debater brevemente sobre as plantillas deixeille claro que non me convencía o seu uso, prefiro empezar a correr en setembro que sufrir un proceso de adaptación ás plantillas.
En que consite a solución conservadora? en seguir cinco pautas. 1º reposo absoluto, nin caminatas, nin bicicleta, nin elíptica, nin por suposto permanecer moito tempo de pé. 2º antiinflamatoiros ( ibuprofeno) vía oral tres veces ao día ( cada oito horas). 3º uso de taloneiras de silicona en ámbolos dous pés. 4º aplicar frío como mínimo unha vez ao día, cunha botella de auga conxelada masaxear o pé . 5º estiramentos, estirar tanto a fascia plantar como os xemelgos e isquios.
Esta é solución pola que optei e que penso levar á práctica. Nun mes voltarei á consulta e veremos cales son os resultados, mentras tanto a actividade deportiva vaise reducir aínda máis xa que no ximnasio só poderei facer musculación do tren superior, a ver se me vou a pór cachitas!!!
Para rematar esta entrada non me podo esquecer da tremenda churrascada que o sábado día 10 de xullo organizamos da casa do Tanino Rama. Alí xuntámonos máis de trinta persoas entre taninos, taninas e taninitos. Desfrutamos dunha agradábel xornada gastronómica que espero se repita. Grazas ao anfitrión á súa dona Mónica por abrir a súa casa a esta panda.
Fun atendido, previa cita, inmediatamente, apenas tiven que agardar. O podólogo , un rapaz novo emoi atento, escoitou a relación dos feitos, acompañaba a miña explicación cun par de zapatillas bastante desgastadas coas que empecei a ter dores no talón do pé.
Tras unha exploración, na miña ignorante opinión, bastante exhaustiva explicoume cal era a causa das miñas dores: a miña esaxerada pronación do pé dereito, nada que non soubera xa.
Chegamos pois á solucións ao problema. O podólogo ofreceume dúas posibilidades, unha agresiva outra conservadora, pero antes fíxome unha pregunta con trampa : queres empezar a correr o antes posible ou prefires esperar? loxicamente respondín que desexaba empezar canto antes, aquí estaba a trampa, xa que para isto había que optar pola opción agresiva que non era outra que "usar plantillas". Agora tocoume a min facer a pregunta trampa : se en toda a miña vida non tiven problemas coa miña forma de andar, por que teño que variar esa forma con plantillas correctoras? .Tras debater brevemente sobre as plantillas deixeille claro que non me convencía o seu uso, prefiro empezar a correr en setembro que sufrir un proceso de adaptación ás plantillas.
En que consite a solución conservadora? en seguir cinco pautas. 1º reposo absoluto, nin caminatas, nin bicicleta, nin elíptica, nin por suposto permanecer moito tempo de pé. 2º antiinflamatoiros ( ibuprofeno) vía oral tres veces ao día ( cada oito horas). 3º uso de taloneiras de silicona en ámbolos dous pés. 4º aplicar frío como mínimo unha vez ao día, cunha botella de auga conxelada masaxear o pé . 5º estiramentos, estirar tanto a fascia plantar como os xemelgos e isquios.
Esta é solución pola que optei e que penso levar á práctica. Nun mes voltarei á consulta e veremos cales son os resultados, mentras tanto a actividade deportiva vaise reducir aínda máis xa que no ximnasio só poderei facer musculación do tren superior, a ver se me vou a pór cachitas!!!
Para rematar esta entrada non me podo esquecer da tremenda churrascada que o sábado día 10 de xullo organizamos da casa do Tanino Rama. Alí xuntámonos máis de trinta persoas entre taninos, taninas e taninitos. Desfrutamos dunha agradábel xornada gastronómica que espero se repita. Grazas ao anfitrión á súa dona Mónica por abrir a súa casa a esta panda.
Saúde e quilómetros
1 comentario:
No te preocupes, aqui uno estuvo desde el 29 de diciembre hasta el 8 de mayo sin poder ni hacer bicicleta y ya estoy rodando a 4´20´´
Saludos
Publicar un comentario