30/12/08

Fin de Ano

Esta vez non vou poder pechar o ano correndo a San Silvestre solidaria de Castrelos ( Vigo), o motivo : a gripe.
Dende que rematei a maratón en Donostia apenas saín a correr unhas seis veces xa que ben por descanso da maratón ou por enfermidade non puiden saír máis veces ( catarro, gastroenterite, gripe), menos mal que me veu todo xunto ao rematar a miña temporada e non me impediu cumprir os meus obxectivos deportivos!.
Era do meu gusto poder participar na San Silvestre para rematar correndo o que foi un moi bo ano deportivo. Levando a vista atrás non podo máis que estar satisfeito : fixen un tempo moi bo na Vig-Bay ( 1h. 28' 11'' ) fixen a miña primeira maratón en Madrid no mes de abril e rematei o ano coa segunda maratón facendo un tempo espectacular para as miñas posibilidades , no medio varias carreiras nas que baixei de 4 min/km como foi a de Santiago onde por primeira vez puiden subir a costa do Vite sen problemas e onde estiven a piques de poderlle ganar ao tanino Dani ( vaite preparando que na vindeira non te me escapas!!! queda isto como declaración de intencións para o vindeiro ano jajaja).
Foi un ano onde os Taninos nos reafirmamos como equipo nas carreiras e fóra delas. Xa temos equipaxe e chandal oficial, competimos como equipo na Vig-Bay, fixemos comidas e ceas, desplazamentos as carreiras en equipo... e sobre todo seguimos adestrando xuntos o que axuda e moito a conseguir éxitos nas carreiras.

No ano que entra espero poder seguir facendo o mesmo : correr, conseguir novos obxectivos e seguir contando cos Taninos para todo.

Xa que non vou a estar en condicións de correr ata a vindeira semana aproveito este blog para desexarlles a todos os Taninos e tamén a todos os que len este blog un feliz fin de ano e un novo ano cheo de éxitos deportivos e persoais, que se acabe a crise dunha vez e que poidamos desfrutar das carreiras a tope.

Por certo xa estou inscrito na Media de Viana do Castelo, animádeos!!

Feliz Ano a todos!!!

25/12/08

Novas zapatillas para un novo ano


Neste Nadal aproveitando os descontos que por efecto da crise económica que nos afecta están a ofrecer os negocios decidín comprar zapatillas novas. Estaba esperando á rebaixas de xaneiro pero vin este modelo nunha tenda e entrei a preguntar por elas. Polo precio que tiñan (antes da rebaixa) xa supuxen que non eran unha marabilla da técnica pero para sair a rodar tampouco son tan malas, así que as comprei e por suposto xa as estrenei e atopeinas cómodas, quizais un pouco duras, supoño que co uso xa se irán amolando.
Isto é o que di desta zapatilla a revista runners:

ZAPATILLAS
Asics Gel Oberon 2: calidad, precio y asfalto

La Gel Oberon 2 de Asics es una zapatilla idónea para aquellos que se aventuran a salir a correr ocasionalmente. Este modelo pretende mostrar su lado más técnico al público general consiguiendo un buen producto que patente la relación calidad-precio. Amortiguación, flexibilidad en un diseño elegante y formal.

Este producto de la temporada primavera / verano 08 ha adquirido el diseño y algunas tecnologías que integraba en la anterior campaña el modelo de gama superior, la Gel Cumulus de Asics. Esto ha permitido a la Gel Oberon 2 darse a conocer como una de las zapatillas más cómodas y eficientes de la gama active running de Asics.

La Gel Oberon 2 presume de llevar incorporada en la suela la tecnología avanzada de Ahar+. Gracias a este componente, este modelo tiene asegurada una prolongada durabilidad. También dispone de un sistema Trusstic capacitado para los corredores habituales. A través de esta tecnología se evitan numerosas lesiones que puede sufrir el corredor, dado que el puente rígido que cubre la parte central de la suela de la zapatilla proporciona una mayor estabilidad en la carrera.

La Gel Oberon 2 presenta unas magníficas prestaciones, lo que le permite cumplir con las expectativas de los corredores. Es una zapatilla que se ajusta muy bien a los corredores neutros y pronadores moderados, respectivamente. La Gel Oberon 2 se ha coronado en esta temporada como una zapatilla excelente y muy eficaz para los adictos al running.

23/12/08

Hai un ano.

Hai ano que empecei con este blog. Animado pola curiosidade que estas cousas sempre me provocaron, decidín facer este caderno de notas a xeito de diario. A razón que atopei para emprender esta aventura foi a preparación da MAPOMA 2008 que unha vez rematada deu pé a continuar con outras "aventuras" deportivas.

O balanzo é por suposto positivo, os "contos do corredor de fondo" converteuse nun lugar onde gardar os recordos, as anécdotas, as fotos ... e tamén un lugar de xuntanza dos Taninos que esperan as miñas crónicas de cada semana.

Pronto vai a empezar un novo ano, con novos retos deportivos no horizonte e este lugar seguirá informando dos meus progresos e tamén os dos demais Taninos que seguirán dando que falar.

Pronto empezaremos a preparar a Vig-bay e a Mapoma 2009 e haberá cousas que contar, de momento e como estamos en festas só me queda felicitar a todos os que me len, sexan coñecidos ou non, así que :

FELICES FESTAS E UN VINDEIRO ANO CHEO DE ÉXITOS !!!!



SAÚDE E QUILÓMETROS !!

14/12/08

Obxectivo MAPOMA 2009

Cea dos Taninos

Xa é oficial!! no ano 2009 repetiremos experiencia polas rúas de Madrid, na edición pasada quedeime cunha espiniña cravada e teño que sacala, gustaríame entrar no Retiro madrileño sen sufrir como o fixen este ano.

Pero un mes antes da MAPOMA celébrase en Vigo a mellor proba do calendario galego a Media Maratón VIG-BAY. Por esta carreira empecei a correr e nela darei todo para rebaixar o tempo da edición pasada. Despois de asistir a moitas carreiras son da opinión de que hai que darlle a esta carreira todo o apoio que sexa preciso para que continúe sendo unha referencia no calendario galego.

Por outra banda, esta semana foi un pouco complicada para min, xa que teño a miña nai ingresada no Hospital, e puiden sacar tempo para volver a correr, dez días despois da Maratón de Donosti. Foron corenta minutos de trote suave para soltar pernas, cando cheguei a casa tiña as pernas algo cargadas e non volvín a sair ata este domingo. Saín sen rumbo fixo, a trotar e facer algúns quilómetros, cando em din conta levaba cincuenta minutos e as sensacións que tiña eran boas, ao final a saída foi de unha e once minutos que non está nada mal para ter corrido hai quince días unha maratón.

Tamén foi semana de celebración, os taninos fomos de cea e despois saímos de copas polos garitos nocturnos de Vigo, pasámolo ben que era do que se trataba. Cada un de nós fixo público o seu calendario de carreiras e polo que a min me toca teño como obxectivos ademais dos antes mencionados a Media Maratón de Viana do Castelo a finais de xaneiro, a intersport de Porriño en febreiro, a carreira organizada pola Universidade de Vigo xa en marzo e non descarto algunha que apareza polo camiño.

Seguimos dándolle zapatilla !!

Saúde e quilómetros

02/12/08

Maratón de Donostia : 3 Horas 8 minutos e 46 segundos




Outra maratón para o peto e xa van dúas!!!

A historia desta carreira comenzou alá polo mes de agosto, e ao longo destas dezasete semanas fun dando conta, semana a semana, do traballo feito. Agora non toca voltar tan atrás pero si empezar a crónica coa vaixe a Donostia, ata alá viaxamos o venres pola mañán Edu e familia nun coche e David, Mónica e eu noutro. A pesar das predicións metereolóxicas que alertaban de problemas nas estradas, non tivemos ningún en todo o camiño, se ben, a neve empezaba a facer presencia nalgúns treitos do camiño.
Chegamos a media tarde e despois de facer posesión do apartamento que tiñamos alugado, Edu máis eu saímos a correr durante 40 min. polo paseo da Concha. Despois da ducha empezaron os meus problemas físico-mentais, atopábame raro ( en sentido xeral), así estiven ata o sábado, cando despois de ter recollido o dorsal e atoparnos con Roberto ( que sería o meu compañeiro na Maratón) nas instalacións do Estadio de Anoeta, empecei a analizar o que me podía estar pasando e foi aí cando me din conta de que estaba entrando nun estado de ansiedade que me estaba facendo plantexar non correr a Maratón, aí apareceu a miña salvación, comenteino con Edu e decidín comprar unha tableta de chocolate, santo remedio!!! paseime toda a tarde no piso descansando, vendo a tele e comendo chocolate!!, á mañá seguinte ( día da carreira ) estaba de novo listo para afrontar a carreria con plenas garantías.

Erguémonos ás 6 da mañán, almorzamos, charlamos, puxemos a roupa de tanino, cremas e a bolsa do lixo pola cabeza para mitigar o frío que había na rúa con 7º C as 8:30 hora na que saímos do piso, que estaba a pouco máis dun quilómetro da saída. Atopámonos con Roberto no lugar fixado o día anterior e despois de situarnos na liña saída, ás 9 en punto deuse a saída.

Como xa estaba establecido Edu saíu a un ritmo superior ao noso, enseguida o perdimos de vista. Nos primeiros km fomos a 4':20'', máis rápido do previsto e así pasamos pola media maratón (1 h. 30': 50'' ) e seguimos ata o km 24 onde decidimos baixar un pouco o ritmo por medo a pagar o esforzo despois. A pesar da mañán fría había bastante xente animando, sobre todo amigos e familiares dos corredores, que tentaban facernos menos dura a carreira, os berros de Aupa! Otxo Ondo! estaban presentes en toda a carreira. Nós contabamos tamén cunha pequena pero animosa afección, xa que as fillas de Edu e a súa muller Mónica ademais do tanino-animador David e Mónica animáronos ao longo dun circuíto, que ao dar varias pasadas pola mesma zona, permitía poder ver aos corredores varias veces.
Volvendo á carreira a partir do km. 24 máis o menos, baixamos o ritmo a 4':30'' . Atopábame cómodo, en ningún momento fun ao límite , pero a dúbida ao que podía pasar despois, fíxonos tomar a sabia decisión de baixar o ritmo. O circuíto permitía cruzarmos cos que ían por diante e por detrás por iso sempre que nos cruzabamos con Edu nos dabamos ánimos mutuamente e podiamos observar a "degradación" propia do cansanzo nos rostros dos corredores. Á hora de competición fixo acto de presencia a chuvia, que nas zonas próximas ao mar, xunto co vento dificultaban a marcha. No km 28 empecei a botar de menos os guantes que si ben empezara a carreira con eles, decidira desprenderme deles cando me atopei con David entre o 7 e o 8, agora o frío era maior, os termómetros marcaban xa os 5º C e tiven que facer movementos de brazos para que entraran en calor, aquí Roberto ofreceume os seus guantes, que sabiamente conservaba, pero rexeiteinos por que a culpa de estar pasando frío era miña por ir de listo.
O frío, o vento e por suposto o cansanzo obrigounos a baixar de novo o ritmo ata os 4':45'' entre o 27 e o 39 aproximadamente, neste punto quilométrico adiantounos un grupo numeroso e decidín seguir ese ritmo, pensei que o meu compañeiro me seguía pero cando botei a vista atrás non o vin, botei outra ollada e xa estaba 10 metros por detrás, fíxome un sinal de que tirase e así o fixen.
Estes foron os momentos máis "gloriosos" da maratón, atopeime moi fresco, xa non me doía nada, foi como se o cheiro á meta me dera máis forzas, empecei a adiantar a moitos corredores, pola cabeza só me pasaban imaxes positivas empecei a lembrarme de todos os que me deron ánimos, das series nas frías noites de Pardellas, nas tiradas longas dos domingos subindo por Vilasobroso, do que sufría na subida á Picaraña... e cando xa estaba dentro do estadio que subidón!! buf!! sentíame como Abel Antón nos mundiais de Sevilla, cando entrou só no Estadio de La Cartuja na proba de maratón. Xa na recta de meta escoitei ós ánimos dende a bancada de David e Mónica, entro en meta paro o meu cronómeto e vexo un fabuloso tempo de 3 horas 8 minutos e 46 segundos. Nunca pensara realmente que podía facer un tempo así, o meu reto era rondar as 3 h. 15' que xa era un bo tempo, pero baixar en máis de 33 minutos o meu tempo da MAPOMA non entraba nas miñas previsións.


Cando me atopei con Edu fundímonos nun emocionado abrazo, agora dábame conta de por que el estaba tan efusivo na meta da Mapoma cando eu non podía case nen falar!!! como cambiou o conto!!!.
Despedímonos de Roberto e de regreso a casa aínda había corredores camiño da meta mentras a chuvia arreciaba.

A tarde domingo pasámola descansado no apartamento e recibindo chamadas e felicitacións dos taninos e amigos.

O luns tocou viaxe de regreso e esta vez a neve si fixo acto de presencia, ata pasar Burgos a estrada estaba totalmente nevada pero non tivemos problema para seguir a viaxe ata casa.

Poño fin a esta longa crónica agradecendo os ánimos e apoios de todos e todas, non só na carreira senón tamén ao longo deste periodo de preparación e sobre todo a Tino quen tiña esta carreira como obxectivo e que finalmente non puido competir, espero que se recupere pronto e que poidamos contar con el en próximos retos.

Se picades nesta ligazón se poden ver as fotos que me tiraron durante a carreira : FOTOS


Resultados da XXXI Maratón de Donostia

Eduardo: Posto 463 tempo 2 h. 59 min. 46 seg.
Xosé : Posto 714 tempo 3 h. 08 min. 46 seg.
Roberto :Posto 824 tempo 3h. 11 min. 21 seg.

Saúde e quilómertros !!!