13/11/14

L Edición da Behovia-San sebastián

Esta é miña particular crónica dunha carreira especial, tiña escoitado falar moito e ben desta proba e por iso decidín, alá polo mes de maio, inscribirme nesta carreira. Daquela aínda confiaba  en que había tempo de sobra para recuperarme da fascite plantar e da tendinite no aquiles esquerdo. A primeira lesíon resolveuse pronto, o aquiles deume moitos máis problemas, de feito non puiden empezar a correr ata principios de setembro, con menos de  dous meses para a Behovia.

Así e todo propúxenme prepararme para participar nesta proba dignamente. A volta a actividade foi difícil, madrugóns para compaxinar horarios coa rehabilitación, ritmos moi lentos ao principio e con poucos quilómetros, molestias no aquiles...

Pouco a pouco conseguín ir incrementando quilómetros ás miñas saídas ata lograr completar dezaseis km a tres semanas da BSS . Cunha soa carreira nun 10 Km e cunha media de 40 km semanais nas catro ou cinco semanas antes, despraceime ata Donosti na compaña da miña muller Graciela e dos meus amigos Mónica, David e Miguel ( estes dous últimos tamén ían correr ).



Longo desprazamento ata Donosti o venres para chegar con tempo de gozar da zona vella e dos seus pintxos. O sábado pola mañá visita a feira do corredor a polo dorsal e a camiseta conmemorativa, pola tarde paseo co grupo de Taninos que viña vía León en viaxe organizado e pola noite comida e descanso do apartamento mentras viamos pola tele o partido do Celta.

Día 9/11/2014 

Chegou a día. Saímos cedo do piso para poder coller o primeiro tren con destino Irún pero non chegamos a tempo polo que tivemos que esperar polo seguinte. Alí atopámonos cos meus compañeiros de adestramento de Castrelos, Fon e Xan e a seguir con Bruno e Marcos .

Tras a viaxe en tren e despois en bus-lanzadeira, chegamos a zona de saída, non sin antes dar unha longa pateada ata os camións que recollían as mochilas.

Unha vez entregadas as bolsas e prepararnos para a carreira, dirixímonos ata a nosa zona asignada de saída. Alí quedaramos con algúns dos compoñentes da expedición tanina e por iso non nos movimos da zona asignada pero estes non farian acto de presencia xa que decidiran saír máis atrás. Deste xeito a hora de inicar a carreira estaba acompañado de David  pois Miguel tiña asignada outro caixón de saída.

A carrreira

Saída multitudinaria pero sen problemas . Collín ritmo e fun acompañando a David. Así pasamos polas rúas ateigadas de público de Irún e empezamos a chocar as mans dos nenos e a recibir os ánimos do público, algo que sería a tónica en todo o recorrido.

Os problemas empezaron cedo, na subida de Gaintxurizketa , dous quilómetros duros que me poñen no meu sitio, descólgome de David uns metros, empezo a notar que non son  quen fun.
Na baixada consigo dar alcance ao meu compañeiro, ao tempo que saudamos ao pirata e animo a Marcos que vai andando xa que as lesións non lle deixan correr a gusto.

No paso por Errentería entre o 11 e o 12 as pernas empezan a sufrir, o ambiente das grandes etapas do Tour  faise presente aquí, recoñezo de entre o público a un actor do programa televisivo " Vaya Semanita" ( Andoni Agirregomezkorta ) a quen saúdo dende a distancia. Enlazo cun corredor de Vigo que me saúda e nos damos ánimos.  A subida  a Capuchinos déixame "quente" . De aquí a meta foi un querer e non poder, limítome  a vivir o ambiente, trato de reter na memoria todo o que me rodea, as pernas van xustiñas.

O alto de Miracruz e o derradeiro gran escollo quedan tres quilómetros antes d e gozar da entrada en meta. Un quilómetro espectacular ateigado de público e que recorro vendo ao lado e a outro procurando a miña muller, a quen por fin atopo sobre  a ponte . Xa só queda entrar en meta, reto conseguido!!

Recollo a bebida, medalla e a mochila e busco o lugar de reencontro, por alí só aparecerán David e Miguel. Cando chegan as nosas compañeiras recibimos as noticias de que os demais Taninos  xa marchaban.


Espectacular carreira coa que me queda un sabor agridoce, loitei moito para poder correr  pero non cheguei nas mellores condicións a ela , outra vez será!!

Pero podo decir que