18/06/08

Real Club Celta de Vigo S.A.D.


Quen me coñece sabe ben do meu celtismo. Ata o de agora non mencionei neste blog, nen no anterior, nada referente ao Celta.
Dende o punto de vista dun celtista con máis de 14 temporadas de socio consecutivas e rematada a temporada vou a facer unha reflexión da temporada máis funesta para o celtismo dende que teño coñecemento, esta temporada superou o acontecido a principios dos oitenta cando o celta caeu na 2º B. Digo funesta por que foi unha temporada horrible non só no eido deportivo senón no económico e no social.
No deportivo está claro que despois de descender tíñase como obxectivo o ascenso e despois dunha política errática de contratacións, despidos e xestión do persoal, malamente se conseguiu manter a categoría. O causante de esta desfeita ten nome : Mouriño, responsable supremo da entidade, a el débeselle a contratación dun director deportivo nefasto, que se limitou a borrar do mapa a técnicos e empregados da etapa anterior e mal fichar malos xogadores doutras canteiras, etc.
No económico creo desculpo a Mouriño, cando colleu a entidade a situación económica xa estaba mal, o que non ten desculpa é dicir que non coñecía o estado real do club, se isto fose así mal negociante sería este señor!. Acollerse a Lei Concursal, a pesar de non ser economista e polo pouco que sei do asunto, creo que é a única saída que lle quedaba e será a solución aos males económicos( se non estou mal informado o Sporting de Xixón recán ascendido, temén se acolleu a esta lei).
No social o equipo foi perdendo apoio, cada vez ía menos xente ao campo, supoño que disgustados pola situación deportiva ou por outros motivos. Alguén dira : ti o primeiro!,na miña defensa dicir que as miñas razóns non foron para nada deportivas e quen me coñeza sábeo ben( so fun a un partido a Balaídos pero vin todos os televisados e escoitei os radiados, manténdome a o día da actualidade celtista, e sufrindo!). O asunto é que a imaxe dada polo equipo foi negativa e a pinga a tanta desfeita foi a derradeira xornada de liga porque a desgana dos xogadores, lonxe de quedar nunha derrota máis en casa, tivo efectos co-laterais permitindo o descenso do Racing de Ferrol ( con que cara podemos ir agora os celtistas presumindo de equipo señor, de equipo galego...). Claro está que esta situación só lle doe a unha pata do banco: a afección, precisamente a única que non pode facer nada( ou case nada) por revirar a situación. Por que o que é aos xogadores xa sabemos que non, a eles o amor a unha camiseta é directamente proporcional ao crecemento da súa conta de corrente. Houbo un tempo no que cría no "amor " a un club, a unha camiseta por parte dos xogadores, erros de mocidade!!! que inconsciente é a xuventude! os únicos que sufren pola derrota do equipo son os siareiros. A pena é cando os afeccionados se deixan utilizar para que os xogadores presionen á directiva cando piden aumento de soldo, estoume a lembrar de Gustavito López, Karpin por pór exemplos.

Para rematar este ladrillo de reflexión unha cousa: Coma sempre o de sempre! Hala Celta!

Ningún comentario: