13/11/13

Semana posmaratón.

É como se rematado o reto xa non tivese de que escribir. O certo é que custa pórse a escribrir sen ter algo especial do que falar, pero comprometinme comigo  que non deixaría morrer este blog e por iso aínda que os retos non sexan tan altos, aínda que non teña a curto prazo unha carreira que facer ou unha marca que bater, seguirei escribindo, semana a semana sobre o meu mundo nisto de correr.

Pois a semana tras o maratón foi de descanso, non tiña as pernas moi doloridas, de feito é o maratón que menos secuelas me deixarou, as maniotas pouco me molestaron, mais era preciso tomarse un descanso. Descanso que aproveitei para visitar ao podólogo para consultarlle por unha inflamación nunha deda e arranxar un par de unllas. O da inflamación, según o podólogo, é por unha tendinose, que require un tratamento con antiinflamatorios locais, a pomada de toda a vida.  
Tamén visitei ao fisio pero non polas pernas se non polas costas para remediar, no que fose posible o problema que me produciu a lumbalxia que me afectara a semana anterior á maratona. No fisio decubrimos que esa dor a provoca unha contractura na parte superiror do glúteo esquerdo .

Ata o sábado non voltei a calzarme as zapatillas para saír a trotar un pouco e comprobar como estaba muscularmente. Corrín sete quilómetros suaves cos cuadriceps un chisco pesados.
O domingo animeime a participar na I carreira contra o Cáncer que se celebraba no barrio de Coia e cuxo circuíto pasaba por diante da miña casa. Anunciouse como unha carreira de dez quilómetros pero non chegaron aos oito e medio. Como non estaba para grandes alardes, fixen os dóus primeiros acompañando ao meu irmán que debutaba nisto das carreiras, para despois subir o ritmo progresivamente, é o que teñen as carreiras, éme imposible tomalas con calma.
Co meu irmán e os meus sobriños

Esta semana segue tomala con calma de feito non vou particpar na clásica San Martiño de Ourense , pero xa empezo a darlle voltas a vindeiros retos e a día de hoxe non desboto participar  na media de Vilagarcía . Por outra banda na cea-xuntanza dos Taninos a celebrar na fin de semana, marcaremos o calendario a seguir nos vindeiros meses.

Saúde e quilómetros!

2 comentarios:

Anónimo dixo...

Penso que non contaches ben os kilómetros do sábado...

Elisa. :)

Xose dixo...

Ola Elisa, non sei se teño o gusto de coñecere, mais o teu comentario deixame desconcertado, pois non sei a que te refires con que non contei ben os quilómtros do sábado.
Saúdos