Quixera facer unha reflexión ou analise en voz alta sobre o meu resultado na Media Maratón de Pontevedra pero primeiro, como de bo nacido é ser agradecido, quérovos dar as grazas a todos os que estes días me tedes felicitado, non estou acostumado a isto e síntome un pouco sobrepasado.
A verdade é que a noite anterior á carreira, cando escribia a entrada a este blog e anunciaba que pretendía facer a carreira en 1h.24 min. non estaba moi seguro de podelo facer. Este resultado significaría pegarlle un bocado á miña marca, na Vig-Bay do 2008, de máis de catro minutos. Pero o que si tiña claro é de que o ía a intentar. E intenteuno e saíu, e de que xeito! e o mellor non foi o tempo realizado ( 1h. 22':29'' ) senón as sensacións coas que fixen a proba, desfrutando metro a metro da carreira, sen sufrir. Di o escritor Murakami: "A dor é inevitable, o sufrimento é opcional" e no meu caso o domingo non tiven a penas dor e menos sufrimento. En definitiva a carreira perfecta.
As razóns, causas ou motivos que me levaron a este éxito pódense resumir do seguinte xeito:
1º Gústame correr e isto é clave. Saír a correr aínda cando chove ou vai frío sérveme de válvula de escape.
2º A miña situación persoal permíteme ter o tempo libre que presciso para practicar este deporte.
3º Ter amigos e compañeiros coa mesma afección. Fundamental para sair a adestrar e compartir boas conversas e botar unhas risas. Sen os Taninos isto non sería posible.
4º Organizarse, coller un plan de adestramento e disciplinarse na súa realización. Para lograr isto está claro que son primordiais os puntos anteriores. Cando chove ou vai fría a noite, ou cando o sábado te deitaches un chisco tarde e o domingo toca adestrar, ou simplemente dóenche as pernas por que o día anterior fixeches series, se toca adestrar, adéstrase!. Esta é a parte fundamental para lograr o éxito deportivo.
5ºAs lesións respetáronme. Despois de estar case catro meses para curarme unha tendinite a principios de ano, nesta parte da temporada non me impediron seguir progresando e aquí é onde entra o traballo no ximnasio. Todos os plans de adestramento e os entendidos en atletismo recomendan facer exercicios de pesas para fortalecer a musculatura. Penseino moito o de inscribirme no ximnasio, pero agora podo decir que foi un acerto. Ao longo deste treito de temporada só me lesionei unha vez (no abductor esquerdo) e o traballo no ximnasio foi un complemento para unha mellor e máis rápida recuperación.
6º Bos alimentos e coidarse. Non sigo unha dieta especial só as recomendacións dun médico homeópata amigo, e estas son : Na etapa de adestramento forte tomar no almorzo unha culler sopeira de aceite de liño con medio iogurt desnatado ao que lle sumo tostadas con mel e leite de soia, tomar unha culleriña de café de creatina monohidratada, disolta nun litro de auga, en periodos de carga ao longo do día, non abusar de bebidas alcólicas, hidratarse con sales minerais Minavit e o toque máxico da miña colleita un anaquiño de chocolate negro despois da cea do demais podería prescicndir pero do chocolate non!.
A verdade é que a noite anterior á carreira, cando escribia a entrada a este blog e anunciaba que pretendía facer a carreira en 1h.24 min. non estaba moi seguro de podelo facer. Este resultado significaría pegarlle un bocado á miña marca, na Vig-Bay do 2008, de máis de catro minutos. Pero o que si tiña claro é de que o ía a intentar. E intenteuno e saíu, e de que xeito! e o mellor non foi o tempo realizado ( 1h. 22':29'' ) senón as sensacións coas que fixen a proba, desfrutando metro a metro da carreira, sen sufrir. Di o escritor Murakami: "A dor é inevitable, o sufrimento é opcional" e no meu caso o domingo non tiven a penas dor e menos sufrimento. En definitiva a carreira perfecta.
As razóns, causas ou motivos que me levaron a este éxito pódense resumir do seguinte xeito:
1º Gústame correr e isto é clave. Saír a correr aínda cando chove ou vai frío sérveme de válvula de escape.
2º A miña situación persoal permíteme ter o tempo libre que presciso para practicar este deporte.
3º Ter amigos e compañeiros coa mesma afección. Fundamental para sair a adestrar e compartir boas conversas e botar unhas risas. Sen os Taninos isto non sería posible.
4º Organizarse, coller un plan de adestramento e disciplinarse na súa realización. Para lograr isto está claro que son primordiais os puntos anteriores. Cando chove ou vai fría a noite, ou cando o sábado te deitaches un chisco tarde e o domingo toca adestrar, ou simplemente dóenche as pernas por que o día anterior fixeches series, se toca adestrar, adéstrase!. Esta é a parte fundamental para lograr o éxito deportivo.
5ºAs lesións respetáronme. Despois de estar case catro meses para curarme unha tendinite a principios de ano, nesta parte da temporada non me impediron seguir progresando e aquí é onde entra o traballo no ximnasio. Todos os plans de adestramento e os entendidos en atletismo recomendan facer exercicios de pesas para fortalecer a musculatura. Penseino moito o de inscribirme no ximnasio, pero agora podo decir que foi un acerto. Ao longo deste treito de temporada só me lesionei unha vez (no abductor esquerdo) e o traballo no ximnasio foi un complemento para unha mellor e máis rápida recuperación.
6º Bos alimentos e coidarse. Non sigo unha dieta especial só as recomendacións dun médico homeópata amigo, e estas son : Na etapa de adestramento forte tomar no almorzo unha culler sopeira de aceite de liño con medio iogurt desnatado ao que lle sumo tostadas con mel e leite de soia, tomar unha culleriña de café de creatina monohidratada, disolta nun litro de auga, en periodos de carga ao longo do día, non abusar de bebidas alcólicas, hidratarse con sales minerais Minavit e o toque máxico da miña colleita un anaquiño de chocolate negro despois da cea do demais podería prescicndir pero do chocolate non!.
Espero que con este discurso un pouco longo que me saiu as preguntas feirtas por Dani estén respondidas. Agora xa sabes o que como o que bebo con quen adestro e canto ( jajaja).
Por outra banda xa estou inmerso na preparación do Maratón de Barcelona . Costa un pouco cambiar o chip e centrarse nun novo reto, supoño que co paso das semanas irei adaptando a miña cabeza a pensar nesta proba esixente como é un maratón. Preparar un dez mil ou unha media maratón e case o mesmo pero un maratón esixe outro ritmo de adestramentos. As seguintes entradas deste blog iran dando conta desta preparación.
Saúde e quilómetros!!
Saúde e quilómetros!!
Ningún comentario:
Publicar un comentario